هفتم آبان؛ یادگار روزی که شاخه‌های سبز زیر پای داد گسترده شد🌿
در رویدادنامه‌ی نبونعید آمده است:
- هفتم آبان؛ یادگار روزی که شاخه‌های سبز زیر پای داد گسترده شد🌿
- کوروش بزرگ، پدر راستی و آزادگی
- وارونه‌سازیِ دشمنان بی‌ریشه
- فریب برخی دینداران و بازی دشمن
- راه برون‌رفت از دوگانگیِ ساختگی
- فرجام گفتار
- 🌿 «کوروش بزرگ، پدر داد و آزادی؛ نماد ایرانِ بیدار و ایمانِ استوار»
- 🌿 «نه فریب باختر، نه دشمنی درون؛ ایران و اسلام، یگانه‌اند»
«در ماه اَرَخسمنو (Arahsamnu = ماه هشتم)، روز سوم (= هفتم آبان ماه)، کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر (= زیر پای او) گسترده شد.»
(برگردان دکتر عبدالمجید ارفعی)
آن روز، مردم بابل، پیروزمندی را نه با بیم و ترس، که با شادمانی و شاخه‌های سبز امید پذیرفتند.
کوروش، نه برای تاراج، که برای آرامش، آزادگی و دادگری آمده بود.
کوروش بزرگ، پدر راستی و آزادگی
کوروش بزرگ، بنیادگذار شاهنشاهی هخامنشی، در تاریخ جهان نخستین پادشاهی بود که استوانه (منشور) خود را بر آزادی، بردباری و دادگری استوار ساخت.
در بخشی از منشور او آمده است:
«(و آنگاه که) سربازانِ بسیارِ من دوستانه اندر بابل گام برمی‌داشتند،
من نگذاشتم کسی (در جایی) در همه‌ی سرزمین‌های سومر و اَکَد ترساننده باشد.»
این گفتار، نه تنها نمود انسان‌دوستی ایرانی است، وانگهی نشان می‌دهد کوروش چگونه با مهر و آرامش، دل‌های مردم را گشود، نه با شمشیر.
وارونه‌سازیِ دشمنان بی‌ریشه
دشمنان ایران، چون نتانیاهو و هم‌پیمانانش در رژیم صهیونیستی و در کاخ‌های باختری، از آن‌جا که خود ریشه و گذشته‌ای ژرف ندارند، می‌کوشند از نام کوروش بزرگ برای نیرنگ‌های سیاسی خود بهره برند.
در نمایش‌های سیاسی از ترامپ تا اسرائیل دیدیم که با یادکردی فریب‌کارانه از کوروش، می‌خواستند میان مردم ایران و دین اسلام دیواری بکشند.
آنان از یک سو به جهانیان می‌گویند:
«کوروش از ماست، نه از ایرانیان!»
و از دیگر سو به دینداران می‌گویند:
«کوروش دشمن دین است!»
این همان دام نیرنگ‌آمیزی است که اگر ساده‌دلانه پذیرفته شود، ایرانی را به جنگ با خویشتن می‌کشاند.
فریب برخی دینداران و بازی دشمن
دردآور است که شماری از دینداران پاک‌دل نیز، برای دشمنی با اسرائیل، در همین دام افتاده‌اند و با کوروش بزرگ ناسازگاری می‌ورزند، بی‌آن‌که بدانند کوروش در کردار و گفتار، دشمن بیدادگران و یاور درماندگان بود — همان آرمانی که پیامبران خدا بر آن پای می‌فشردند.
اگر کوروش امروز در میان ما بود، بی‌گمان در کنار مردم ستمدیده‌ی فلسطین می‌ایستاد و در برابر صهیونیسم و نتانیاهو کودککش خاموش نمی‌ماند.
زیرا او همیشه با بیداد جنگید، نه با ایمان و آیین.
راه برون‌رفت از دوگانگیِ ساختگی
دشمنان بیرونی و دست‌نشاندگان درونی‌شان می‌کوشند میان ایرانیان دو دروغ بپراکنند:
«اگر دین‌باور باشی، باید با کوروش دشمن باشی.»
«اگر میهن‌دوست باشی، باید از اسلام دوری کنی.»
اما پاسخ ما روشن است:
ما ایرانی و مسلمانیم؛ فرزندان خرد و ایمانیم.
کوروش از تنه‌ی فرهنگ ماست، و اسلام، شکوفه‌ی همان درخت است.
برای زدودن این دوگانگی باید:
- تاریخ راستین ایران و اسلام را به جوانان بیاموزیم؛
- در برابر رسانه‌های فریب‌کار با دانایی و سنجشگری بایستیم؛
- نگذاریم دشمن، نام کوروش را از ما برباید و ایمان‌مان را ابزار جدایی سازد؛
- نشان دهیم که می‌توان هم دین‌ورز بود، هم ایران‌دوست، هم آزاداندیش.
فرجام گفتار
هفتم آبان تنها روزی در گاه‌شمار نیست، بلکه یادآور منش و جان ایران است.
از آن روز که شاخه‌های سبز زیر پای کوروش گسترده شد تا امروز،
نام او در جان ما زنده است؛ نشانه‌ای از داد، خرد، و همبستگی.
بیایید نگاه‌بان این واهشته (میراث) باشیم و در برابر هر دروغی که به نام دین یا میهن بر ما می‌بارند،
با راستی و آگاهی بایستیم.
